Tak. Chodzę po pustych korytarzach życia i nie widzę nic. Jest tak pusto. Bezdusznie. Dni się nie zmieniają. Codziennie ta sama piosenka. Od rana do wieczora. Od wieczora do rana. Płacz, krzyk, paranoja, obłęd. Jest wiele rzeczy, w które popadam. Ale staram się walczyć, ludziom nie pokazuję siebie. Izoluję się. Gdyby nie Ty nic by mnie nie obchodziło. Życie, uśmiech, funkcjonowanie. Nikt mnie nie zna tak dobrze jak Ty... Ludzie omijają mnie z daleka. Jestem inna. Nikt nie zna mojego imienia..i raczej nie chce poznać. Jestem nikim, niczym się nie wyróżniam. Dlatego wciąż do Ciebie wracam.. Bo bez Ciebie czuję się pusta i nic nie znaczę... Na zewnątrz jest ciągle tak samo, ale w środku, kiedy wciąż jesteś czuję się kimś. Taka krótka chwila, a tyle daje mi radości. Kiedy zaczynasz się izolować i zamykać przede mną czuję, że nie mam nic. Zostanę nikim na zawsze i już nikt tego nie zmieni. Będę spacerować samotnie i patrzeć na Ciebie z góry.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz